Ang Unang Halik at Yakap, etc…

Matapos ang saya, matapos ang ligaya ay tinamaan na ako ng antok. Wala akong tulog maghapon dahil sa biglaang caesarian operation ni misis. Kaya’t matapos ang chores ng mga nurse sa akin(Mga 3 beses akong pabalik-balik pharmacy at nursery) ay sinubukan kong magpahinga. Di naman ako nahirapan, dahil pagkakain ko ng burger na dapat ay Ultimate Burger Steak, ay naidlip ako. Mga dalawa o tatlong oras din ako natulog at pagkagising ko ay ibabalik na daw sa kwarto nya si misis. Groggy at manhid pa ang kanyang katawan dahil sa anestisya na isinaksak sa kanya. Si baby naman ay naiwan sa nursery, bukas pa daw sya dadalin sa kwarto. Ako, si misis at ang mga lola ay muling na knock-out sa pagod pero natulog ng may kasamang ngiti sa aming mga labi.

Bago manganak si misis ay nag UTI sya dahilan upang iheplock(maliit na swero) si baby dahil according sa blood tests, mataas daw ang count ng WBC nya which is a sign of infection. Yun pala yung pinagbibili ko sa pharmacy. Kailangan swerohan si baby upang mabigyan sya ng antibiotic. Nakakalungkot na sa liit nyang yon, kinukuhanan sya ng dugo at sasaksakan pa ng swero. Pero lahat ito ay kailangang tiisin dahil para rin naman ito sa ikabubuti nya. Dito ko naalala ang karaniwang sinasabi ng nanay ko tuwing hinihika ako noon, na sana siya na lang ang naghihirap kesa ako. At dahan-dahan kong narealize na ang buhay ko, ang buhay naming mag-asawa ay hindi na lang sa amin kundi para sa bagong buhay na ipinagkaloob sa amin.

Dumating ang kinabukasan, excited ang lahat sa pagdating ni baby sa kwarto. Maaga kaming nagising dahil excited kaming makita at mahawakan si baby. Dumating ang nurse kasama ang aming munting anghel, maliit, makapal ang buhok, singkit, maputi(sa ngayon) at maganda. Lahat nakatungaga, lahat nanonood sa pinakabagong kaligayahan ng aming buhay.

Matapos maihatid sa kwarto si baby ay may bago na namang adventures ang tatay sa katauhan ko. Una, kailangan ko iadmit si Baby Girl Angeles, Pangalawa kailangan kong irehistro si Baby Girl Angeles at pangatlo, kailangan kong subukang buhatin si Baby Girl Angeles.

Hiwalay ang billing ng nanay at ng baby kaya kailangang iadmit sa admitting section si baby para magkaron siya ng sarili nyang billing. Ang mga bill na ito ay ang pag gamit ng nursery, pagtingin at pag rounds ng pediatrician at ang mga antibiotic at iba pang gamot na gagamitin kay baby. In fairness sa ospital, may libreng new born baby kit na may kasama pang palanggana at tabo para sa paliligo ni baby. Sa ka mga ka-tatay, siguraduhin nyong maiundergo ng new born screening ang inyong new born baby upang madetect at maagapan kung meron man ang mga usual na sakit na meron ang bata. Kasama na ito sa package ng panganganak sa napili naming ospital.

Upang mairehistro naman ang inyong anak, kailangan nyong gawin ang mga sumusunod:

1. Pumunta sa records section ng ospital at ifill-out ang form para sa certificate of live birth. Siguro naman sa mga panahong ito ay may pangalan na kayong naisip dahil ito ang isa sa pinakamahalang data na isusulat nyo sa form.

2. Matapos maipasa ang form at magawa ang certificate of live birth, reviewhin nyo itong mabuti dahil ano man ang nakalagay dito ay sya ring lalabas sa birth certificate ni baby. Tandaan, para maiwasan ang hassle in the future, reviewhin nyo na ng maigi ang certificate.

3. Pipirma ang records section ng ospital, ikaw(magulang) at ang doktor na nagpaanak sa misis mo sa certificate of live birth

4. Pumunta ka sa munisipyo ng bayan na pinagpanganakan ni baby. Hanapin ang office of the local civil registrar at magbayad ng Php 60 para sa serbisyo ng pagpapatala. Maganda na ang kalakaran sa gobeyrno, at least sa mga bayan sa Quezon, mabilis ang pila at efficient ang proseso. Sana ganito sa lahat ng government office.

Pangatlo at pinakamahirap sa lahat, kailangan mong matuto magbuhat ng bata. Mahirap, nakakatakot at nakakaba pero sobrang iba ang pakiramdam pag nabuhat mo na sa iyong mga bisig ang batang pinakaalaga-alagaan nyo sa loob ng siyam na buwan.

Ang unang halik at unang yakap sa aking anak na yata ang maituturing kong pinka-memorable na pangyayari sa buhay ko. At wala na akong mahihiling pa kung hindi ang mapalaking malusog, mabait, puno ng pagmamahal at kumpleto sa lahat ng bagay ang batang ito.

Unang Iyak, Habang Buhay na Saya

Ika-6 ng Mayo, tumigil ang mundo ko at binasag ng malakas na iyak ang aking pagka-tao dahil matapos ang siyam na buwan na paghihintay at pananabik, lumabas na si Kulasa, este si Mary Kaitlin.

Ganito ko natatandaan ang mga pangyayari:
April 26, 2014 – Nakahanda na ang mga gamit ni misis dahil sa mga panahong ito ay pwedeng pwede na syang manganak, pero May 7 ang target ng doktor. Ika nga nya, hinog na hinog na daw si baby sa May 7 although kung lalabas na sya before May 7 ay ok pa rin naman daw, emergency nga lang.
Lesson: As soon as nag 36 weeks na si Misis, dapat ready na ang mga gamit nyo para sa pangaganak.

May 5, 2014 – 2 araw bago ang inaasahan naming araw ng caesarean operation ni misis ay naadmit na sya sa ospital dahil sa diarrhea. Baka daw dahil sa suman na kinain nya nung umagahan. Kasalukuyan akong nasa Maynila, nagtrabaho at nakaschedule na umuwi ng May 6 ng gabi, pero dahil sa urgency ng sitwasyon, napauwi ako ng May 6 ng umaga. Baka daw kasi mapaanak na si Misis depende sa resulta ng ultrasound. Sa takot ko na manganak sya ng wala ako sa tabi nya ay nagfile na agad ako ng paternity leave at desididong uuwi na kinabukasan ng madaling araw.

Lesson: Wag na mag trabaho 2-3 days before manganak ang misis mo. Andyan lang ang trabaho at hindi yan matatapos. Ang priceless moments na pwedeng hindi mo maexperience ay habang buhay mong pagsisihan kung wala ka para makita iyon.

May 6, 2014 – alas singko pa lang ng umaga ay gising na ako at naghahanda na sa pag-uwi sa Tayabas, kasama kong uuwi ang Lola ni Kaite, ang aking Mama na before 5am pa lang ay nasa hintayan na namin. Nakaalis kami ng 530. Halos tatlong oras namin binagtas ang daan pauwi, diretso na kaming ospital dala ang aming mga damit. Mag 11 na ng umaga ng nagtext si doktora na mamayang 4PM ay ooperahan na si misis dahil bumaba na daw ang panubigan gawa ng diarrhea. Hindi pa butas ang panubigan at hindi pa rin naman malaki ang buka ng cervix na mga palatandaan na manganganak na ang misis mo pero medyo masama daw kasi pag bumaba ang panubigan kaya nagdecide na kami na ituloy na ang operasyon.

3:45PM dumating ang sundo na stretcher, parang eksena na sa pelikula ang mga sumunod na pangyayari. Ang daming tumatakbo sa isip ko, kasama ang senaryo na pipigilan ako ng doktor pagdating namin sa operating room habang nagpupumilit akong pumasok(Hindi to nangyari, sayang, acting na acting na pa naman ako). Hindi na rin ako nakapagpaalam sa misis ko dahil itinuloy na sya sa loob. At bumagal na ang oras, dahan-dahan ang takbo ng relo, hindi natatapos at yung feeling ng matatae ka sa paghihintay, totoong-totoo pala iyon. Habang naka-upo akong parang matatae, isang malakas na iyak ang bumasag sa katahimikan ng operating room. Ito ang iyak ng batang babago sa buhay naming mag-asawa. Ito ang iyak ng munti naming anghel.

Agad akong bumalikwas ng tayo upang silipin kung anak ko nga ba iyon habang nangingilid ang luha sa aking mga mata. Nanginginig akong sumilip at nagtanong sa nurse, “Iyan na po ba ang anak ko?” ang sagot nya….. “Sino po ba kayo?”, oo nga naman, sino nga ba naman ako. Ang sagot ko naman, “Angeles po” habang nagtatalo sa isip ko na alangan namang Kulas ang sabihin ko, edi lalo nya akong di nakilala. At ayun na nga, ang batang nag-iingay ay walang iba kundi ang aking anak.

Mag-isa ako noon, walang mapagshare-an ng saya, dahil ang kasabay kong naghihintay sa waiting area ay may anak na inooperahan naman sa goiter so hindi naman pwedeng nagdidiwang kong sasabihin sa kanya na “TATAY NA AKO!!!!!”. Dinaan ko na lang sa pasimpleng iyak, di ko nga lang kinaya na sa isang mata lang ito lalabas. Tinanong ko agad kung ok lang ba si baby, ok lang ba si misis, healthy po ba, kumusta po, ano po bang susunod… sa dami ng tanong ko, wala naman akong matandaang sagot nila dahil sa overflowing na kaligayahang nadarama ko noon. Panira lang nga si ate nurse dahil habang nagdadrama ako at feel na feel ko ang moment, Inabutan nya ako ng papel sabay sabi, “Pakibili po sa pharmacy”.

Lesson: Ito na yata ang isa sa pinakaimportanteng aral na natutunan o sabihin na nating narealize ko. Sa unang beses na maririnig mo ang iyak ng anak mo, titigil ang mundo mo. Kasabay nito lalawak ang paningin mo sa mga bagay-bagay, makukumpirma na hindi na lang para sayo at sa asawa mo ang buhay nyo. Iikot na ito sa inyong anak. Magiging mabigat ang mga susunod na mga araw, buwan at taon dahil simula sa araw na ito, may isang bagong buhay na ang nakadepende sayo. Kung anong klaseng tao, estado sa buhay, pananaw at pag-iisip ang magkakaron ang batang ito ay pananagutan mo habang nabubuhay ka.

Alam kong tatanda ka anak at balang araw ay iiwan mo kami ng nanay mo pero simula ngayon anak, hanggang sa araw na ibibgay na kita sa lalaking mapapangasawa mo(kung pwede lang hindi, pero sisiguraduhin kong paghihirapan nya ang pagkuha nya sayo mula sa amin), hayaan mong buhusan ka namin ng buong pusong pagmamahal at pag-aalaga. We love you Kaite.